†

WYBIERZ RÓD:

WYBIERZ GAŁĄŹ TEGO RODU  lub TEMAT:

 

JÓZEF PIETRZAK i ANNA oraz ich Potomkowie - InfoFoto rodzinne

.
B.
Józef Pietrzak, syn Andrzeja Pietrzaka i Marii (z Królów), a wnuk Macieja Pietrzaka i Heleny (z Królów)
      urodzony w 1868, Łukowica 31. Zmarł 10.10.1910, Krasne Potockie 88.
Anna Fiut, córka Jana Fiuta i Marii (z Sutorów), a wnuczka Wojciecha Fiuta i Katarzyny (z Klagów), 
      rodzona 29.05.1874,   Opalana 57 (wówczas  w parafii Podegrodzie, obecnie w parafii Gaboń).
      Zmarła 15.08.1941, Krasne Potockie 9
Ślub małżeński: Podegrodzie 11.06.1895 r. (Księga małżeństw "Opalana" - obecnie w parafii Gaboń)

Miejsce zamieszkania rodziny: Krasne Potockie nr 88, a później także nr 9
 

 

         Dzieci Józefa Pietrzaka i Anny Fiut:
        C1. Katarzyna, C2. Franciszek, C3.Walenty,  C4. Anastazja, C5. Wiktor i C6. Jan   

Najobszerniejsze zdjęcie rodzinne Pietrzaków, z prymicji ks. Stanisława (1963 r.)

.
C1. Katarzyna Pietrzak i Piotr Pociecha
Katarzyna, urodzona 25.09.1896, Krasne Potockie 88. Zmarła w 1937 r. w Męcinie. Mąż: Piotr Pociecha z Męciny.
Miejsce zamieszkania rodziny: najpierw Krasne Potockie 88, potem Męcina 248
Dzieci Katarzyny Pietrzak/Pociechowej i Piotra:
D1. Józefa Pociecha (ur. 17.10.1922 r.) i Władysław Domagała (zamieszkanie: Chomranice)
D2. Rozalia Pociecha i Władysław Grygierczyk (zamieszkanie: Czechowice-Dziedzice)
D3. Jan Pociecha i ... (zamieszkanie: Biedrusko, k. Poznania)

C2. Franciszek Pietrzak i Rozalia Wójcik
Franciszek, ur. 17.05.1898, Krasne Potockie 88.
Żona: Rozalia Wójcik z Kłodnego; ślub: 10.11.1925.
Zamieszkanie rodziny: Krasne Potockie 88.
Dzieci Franciszka Pietrzaka i Rozalii

    D1. Józefa Pietrzak (ur. 18.03.1927) i Jan Kasieczka (Krasne Potockie)

.

.

Elżbieta Gródek, syn Marian, córka Kinga

Elżbieta Gródek, córka Kinga, syn Marian

Sabina i Krzysztof Gródkowie, Patrycja i Natalka

Marian i Kinga Gródkowie

 

 

    D2. Kazimierz Pietrzak i Zofia z Olesiaków (Klęczany)

    D3. Janina Pietrzak i Józef Szczygieł (Mszalnica)

.

.

    D4. Maria Pietrzak i Józef Smajdor (Nowy Sącz)

    D5. Jan Pietrzak i Irena z Gadzinów i ich dzieci: Wiesław, Mirosław, Beata i Rafał.

 

    D6. Jerzy Pietrzak i Barbara

    D7. Józef Pietrzak i Genowefa z Sromków

    D8. Stanisława Pietrzak i Józef Wójs

    D9. Genowefa Pietrzak i Jan Ramza (Nowy Sącz, Zabełcze)

 

 

C3. Jan Pietrzak
Urodzony 8.09.1901 r. Krasne Potockie 88.
Utracił młode życie 11.04.1928 w koleżeńskiej awanturze w Męcinie.

C4. Małgorzata Pietrzak
Urodzona 10.07.1903 (Krasne Potockie 88); zmarła: 3.07.1904 (koklusz).
 

C5. Anastazja  Pietrzak i Michał Król
Anastazja Pietrzak, urodzona: 17.04.1905, Krasne Potockie 88; zmarła: 7.03.1949 Nowy Sącz.
Mąż: Michał Król z Siekierczyny; ślub 27.02.1935.
Miejsce zamieszkania rodziny: Krasne Potockie 9

Ich dzieci:
    D1. Stanisław Król, ur. 15.01.1936, zm. 30.03.1937
    D2. Wojciech Król, ur. 27.03.1938, Krasne Potockie 9
      Żona: Apolonia/Maria Pietrzak, córką Stanisława Pietrzaka, z Łukowicy; ślub: 3.02.1962.
      Miejsce zamieszkania rodziny: Katowice. Obydwoje zmarli z powodu nowotworów.
      Ich dzieci: Dariusz i Barbara.

Obecnie na ojcowiźnie Józefa i Anny Pietrzaków:

 

C6. Walenty Pietrzak i Stefania Hasior 
Walenty urodzony: 1.01.1907 r.,  Krasne Potockie 88;
Żona: Stefania Hasior; ślub 25.09.1928 Chomranice.
Miejsce zamieszkania rodziny: najpierw Krasne Potockie 47, później Krasne Potockie 126.

Dzieci Walentego i Stefanii:

    D1. Jadwiga Pietrzak i Kazimierz Smoleń

    D3. Anna z Pietrzaków i Zdzisław, Wiśniewscy (Kraków)

    D4. Maria Pietrzak i 1. Władysław Leśniara oraz 2. Stanisław Leśniara

.

    D5. Józef Pietrzak i Maria z Węgrzynków (zob. zdjęcie wyżej)

Rocznice zmarłych:
18 stycznia 1998 - ś.p. Jan Kaczmraczyk
9 lutego 1981 - śp. Walenty Pietrzak
24 lutego 1991 - ś.p. Stefania Pietrzak
9 czerwca 2004 - ś.p. Stanisław Leśniara
........................
Niech odpoczywają w pokoju!

 

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

C7. Wiktor i Maria Pietrzakowie (Krasne Potockie) 

Miejsce domu rodziny Wiktora i Marii Pietrzaków
(tu miejsce mojego urodzenia, xStP. Sytuacja w 2013 r.
Widok satelitarny, z wysokości kilkudziesięciu kilometrów)

 

Wiktor zmarł 5.07.1973, grób w Tropiu.

Żona: Maria Janik urodzona 28.06.1909 w Nowym Sączu (Dąbrówka Niemiecka 51, dziś ul. Zielona).
    Jej rodzice Stanisław Janik (ur. Łazach Biegonickich) i Franciszka Szlaga (ur. w Łukowicy).
    Zmarła 19.01.1994 w Tropiu; grób w Tropiu.

Ich ślub: Chomranice, 9.09.1931 r.
Zamieszkanie rodziny: Krasne Potockie 29
(poprzedni mieszkańcy pod tym n-rem: Augustyn Hasior i Zofia z Jaworów)

Na fotografii niżej: rodzina Wiktora i Marii Pietrzaków prawie w komplecie 
w dniu prymicji kapłańskich syna Stanisława w lipcu roku 1963:

.

 

    D1. Tadeusz Pietrzak (ur. 29.03.1932)
     Żona: Genowefa Marszałek; ślub 17.11.1951 Jasienna.

.

    D2. Władysław Pietrzak (ur.19.05.1934, zmarł: 5.12.1977).
Żona: 1. Teresa Janusz; ślub: 5.10.1957 Chomranice; zamieszkanie rodziny: Nowy Sącz.
ich syn: Jakub Pietrzak; wnuczka Justyna
         2. Zofia Ciągło; zamieszkanie rodziny: Nowy Sącz; ich syn Wojciech Pietrzak

    D3. S.Zofia-Seweryna Pietrzak

    D4. Ks. Stanisław Pietrzak

Zdjęcia z dzieciństwa swojego nie posiadam. Fotograf bowiem, p. Kusion, przyszedł z aparatem na stojaku,
który po ustawieniu wyglądał na przygotowany do strzału karabin maszynowy, a mnie przypomniał się
wtedy Niemiec, którzy celował do mnie, sześciolatka, w czasie oblężenia domu rodzinnego w Krasnem,
gdy poszukiwano Tatusia, uchylającego się od kopania wojennych okopów. Więc teraz, gdy fotograf stanął
przed Mamusią i rodzeństwem, zareagowałem płaczem, skryłem się przed nim w babcinej kuchni i nie dałem
się wyciągnąć z domu przed aparat.
 

Moja autobiografia i refleksje: "Gdy ma się już ku wieczorowi ..."

    D5. Jan Pietrzak (ur. 10.10.1939);
Żona: Cecylia Szewczyk z Męciny; ślub 20.11.1960; zamieszkanie rodziny: Nowy Sącz;
Ich syn: Dariusz Pietrzak.

.

Ojciec Celiny, a teść Jana Pietrzaka, Jan Szewczyk, obchodzi swoje 100- i 105-lecie urodzin

W rodzinie Dariusza i Anieli Pietrzaków

    D6. Kazimierz Pietrzak (ur. 30.11.1941) i Magdalena Kędzior; ślub w Piaskach.

     Pracował w górnictwie w Jastrzębiu Zdroju i Łęcznej, zmarł nagle 7 V 1993 r. w 53 roku życia.

A wiele lat później...

Druga rodzina Kazimierza: w Łęcznej

    D7. Józef Pietrzak (ur. 25.03.1944; zm. 10.03.2019)

/.................................................................................................. ....................................................................................................../

 

    D8. Ignacy Pietrzak (ur. 21.09.1946) i Emilia Woźniak; ślub 27.03.1967 (Ziębice) - siódmy syn Wiktora i Marii.

         Ignacy, jako siódmy syn Wiktora i Marii,  miał być chrześniakiem "prezydenta Ignacego Mościckiego". Stąd i jego imię "Ignacy" .  http://www.rp.pl/artykul/217245.html   Prezydent Ignacy Mościcki i jego chrześniacy
          Z Wikipedii: "Chrześniacy Mościckiego.  W 1926 Ignacy Mościcki wydał oświadczenie, w którym oznajmił, że będzie ojcem chrzestnym dla każdego siódmego syna w rodzinie w Polsce. Warunkiem było, aby rodzina chrześniaka była rdzennie polska, niekarana. Chrześniacy mieli przywilej bezpłatnej nauki w kraju i za granicą, także na studiach wyższych, stypendia, bezpłatne przejazdy i opiekę zdrowotną oraz książeczkę oszczędnościową Pocztowej Kasy Oszczędnościowej z wkładem w wysokości 50 zł, fundowanym przez Prezydenta na samodzielny start w życiu. W sumie synów chrzestnych prezydent miał około dziewięciuset".
Książeczkę oszczędnościową chrześniaka, ufundowaną przez prezydenta Mościckiego
http://www.prezydent.pl/kancelaria/dzialalnosc-kancelarii/art,707, prezydent-spotkal-sie-ze-stowarzyszeniem-chrzesniakow.html

..........................

 

         D9. Mieczysław-Bolesław Pietrzak (17.06.1948 - 05.05.1971), ósmy syn Wiktora i Marii "Chrześniak prezydenta RP".
         W metryce chrztu Mieczysława (18 VII 1948)  ks. Józef Lech, proboszcz Chomranic, zapisał ojca chrzestnego w łacińskiej pisowni:
         "Boleslaus Bierut President ReiPublicae. Helena Kalarus uxor Josephi".

(W poszczególnych kolumnach zapisu: 1. urodzenie (17.VI;  2. chrzest (18 VII); 3. nr domu (29); 4. imiona dziecka;
5-7-9. płeć, wyznanie, prawe pochodzenie; 10. ojciec dziecka; 11. matka dziecka;  12. chrzestni; 13. adnotacja o bierzmowaniu).

         Mieczysław-Bolesław stał się chrześniakiem prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej jako już ósmy syn Wiktora i Marii Pietrzaków  na zasadach i przywilejach ustalonych w roku 1926 przez prezydenta Ignacego Mościckiego. Jednak po II wojnie światowej przywileje chrześniaków zostały zredukowane właściwie tylko do wpisu imienia i nazwiska prezydenta jako ojca chrzestnego w parafialnej księdze metrykalnej chrztu  oraz do otrzymania prezydenckiej wyprawki. Ojcu dziecka wręczał ją reprezentant prezydenta, którym  zwykle bywał starosta powiatu, w imieniu prezydenta trzymający dziecko do chrztu. Zwyczajowo dziecku nadawano także imię "Bolesław", przynajmniej jako drugie.
         W Państwowym Archiwum w Nowym Sączu znalazłem dokumentację pięciu chrześniaków prezydenta RP w roku 1948 w powiecie sądeckim.

         Jak Mieczysław stał się chrześniakiem prezydenta RP?
         1) Najpierw ojciec narodzonego chłopca na specjalnym formularzu za pośrednictwem starosty powiatu prosi Prezydenta RP o przyjęcie godności ojca chrzestnego. Odpowiadając na prośbę, Kancelaria prezydenta RP podaje kilka warunków.
Zob.: images/chrzesniak_1.jpg
         2) Następnie starosta powiatu zleca Milicji Obywatelskiej zebranie potrzebnych informacji i napisanie postulowanej opinii:
images/chrzesniak_2.jpg
         3) Komendant Posterunku Milicji Obywatelskiej przekazuje staroście potrzebną opinię, że "Pietrzak Wiktor zachowuje się nie nagannie (sic!) pod każdym względem i cieszy się dobrą opinią W/w i cała jego rodzina" oraz informację, że narodzony syn jest "Usmym synem" (sic!) Wiktora Pietrzaka:
images/chrzesniak_3.jpg
         4) Uzyskane dane starosta przekazuje Kancelarii prezydenta:
images/chrzesniak_4.jpg
         5) Kancelaria prezydenta RP przekazuje zgodę prezydenta na przyjęcie ojcostwa chrzestnego i podaje staroście instrukcję co do dalszego postępowania kancelaryjnego:
images/chrzesniak_5.jpg
         6) Po chrzcie starosta przesyła do Kancelarii prezydenta potwierdzenie dokonanego faktu chrztu oraz jego szczegóły:
images/chrzesniak_6.jpg
         7) Na odwrocie protokołu powtórzono lub dodano niektóre dane co do chrztu:
images/chrzesniak_6a.jpg

         Być chrześniakiem Prezydenta RP (choćby nim był ówczesny Bolesław Bierut) dla wielu było przywilejem, z nawet źródłem dodatkowych korzyści, lecz dla innych chrześniaków - powodem rozmaitych problemów.
         Dla naszego Mieczysława stało się to przyczyną nawet życiowej tragedii:

 

    D10. Henryk Pietrzak i Gabriela Dubiel (Chorzelów) - dziewiąty syn Wiktora i Marii.

Henryk Pietrzak  i Gabriela z Dubielów w dniu ich ślubu.

Henryk Pietrzak, najmłodszy z dzieci Wiktora i Marii, biolog i nauczyciel,  Gabriela Pietrzak muzykolog

Gabriela i Henryk Pietrzakowie

Z córką Elizą i wnuczką Pauliną

.

Renata i Andrzej Zasadni, lekarze

Ci sami

Eliza i Wojciech Jabłońscy

Obydwa pokolenia

Rośnie trzecie pokolenie

Rocznice naszych najbliższych w ciągu roku
19 stycznia 1994 - zmarła Maria Pietrzak, przeżyła 85 lat.
10 marca 2019 - zmarł Józef Pietrzak, przeżył 74 lat
21 marca 1910 - urodził się Wiktor Pietrzak
6 maja 1971 - zmarł Mieczysław Pietrzak; przeżył 23 lata.
7 maja 1993 - zmarł Kazimierz Pietrzak; przeżył 52 lata.

25  czerwca 1942 - zmarł Stanisław Janik, przeżył 65 lat.
28 czerwca 1909 - urodziła się Maria Janik Pietrzakowa
5 lipca 1973 - zmarł Wiktor Pietrzak; przeżył 63 lata.
9 września 1931 - ślub Wiktora i Marii Pietrzaków
18 października 2006 - zmarł Dariusz Pietrzak, syn Jana; przeżył 46 lat.
11 listopada 2002 - zmarł Jan Pietrzak; przeżył 63 lata.
15 listopada 2005 - zmarł Tadeusz Pietrzak; przeżył 73 lata.

5 grudnia 1977 - zmarł Władysław Pietrzak, przeżył 43 lata.
"Ojczyzna to ziemie i groby. Narody [i rodziny] tracąc pamięć, tracą życie"
(taki napis widnieje na tablicy umieszczonej u progu zakopiańskiego cmentarza na Pęksowym Brzyzku, gdzie znajduje się i kaplica zbudowana w XIX w. ku pamięci i czci św. Świerada).

Pamiętajmy o rocznicach i przypominajmy jedni drugim o nich. Łączmy się z naszymi przodkami w jakiejś mszach rocznicowych. Niech odpoczywają w pokoju Pana!

 

Wspomnienie o Władysławie, moim bracie, z okazji 55-lecia jego śmierci.

Władysław żył, krótko, tylko 43 lata, zmarł 5 grudnia 1077 r.

Z mojego i jego wczesnego wspólnego obcowania zostało kilka wspomnień, choć z samego dzieciństwa pamiętam tylko dwa wspólne szczegóły, które mgła czasu w znacznym stopniu już zatarła.
Pierwszy wspólny epizod miał miejsce chyba jesienią 1944 roku, jak Niemcy weszli na naszą "zagrodę", szukając ojca, a do mnie, jeszcze sześciolatka, gdy stałem w oknie, celowali z dwóch ustawionych na konarze śliwy karabinów.... W końcu zapewne zamierzali także podpalić dom, bo zostawili przy domu jakiś zapalnik. Chyba to Władziu go znalazł, a potem popołudniu tego samego dnia najstarszy brat Tadek z Władziem w małej kuchence domu  z ciekawości rozbierali tę niby zabawkę; ja zaś, ciekawski, wciskałem głowę między nich. W pewnym momencie straszliwie huknęło. Tadziowi urwało palec, Mama zemdlała, Władziu się przewrócił i potłukł (mówiliśmy, że padaczka), a w podłodze zrobiło dziurę. Zosia przeżyła bez szkody bo stała w dalszym kącie (i trochę z tego pamięta do dziś). A co się stało ze mną, nie wiem; pamiętam tylko, jak i inni z rodziny, że ciężko i przewlekle chorowałem na głowę; jakiś uraz czaszkowy spowodował chyba pęknięcie i wywołał później zapalenie opon i długoletni wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego przez prawe ucho. Nie poradził nic na to sądecki otolaryngolog dr Kuśnierczyk, ani wojewódzki wówczas szpital G. Narutowicza w Krakowie, do którego mnie zaraz po wojnie skierowano na leczenie; i tak udręki zdrowotne zostały mi z tego na całe życie (do dziś!).

A drugi wspólny epizod, który też nas połączył, to ten, że Władek ze mną wybrał się kiedyś do ogrodu na orzechy. Wyszedł na drzewo i tam sobie scyzorykiem łuszczył i zajadał. Chował scyzoryk, niestety otwarty, w dziurawej kieszeni, a ja tymczasem zostałem na dole pod drzewem, zbierając opadłe owoce. W pewnym momencie poczułem, że ten ciężki żelazny scyzoryk wpadł ostrzem wprost do mojej czaszki; chwyciłem ręką, ale wbił się zbyt głęboko; widocznie wpadł ściśle między obie półkule mózgowe, że przeżyłem. Z dziecięcym płaczem biegnę do domu, ale w drodze zawadziłem scyzorykiem o rozciągnięty między dwoma śliwami sznur bieliźniarski. Upadłem na ziemię. Mama wybiegła, wyrwała scyzoryk z czaszki i z przerażenia zemdlała; gdy się podniosła, jakoś wzięła mnie na ręce i zaniosła na łóżko.... Powstało kolejne źródło wycieku mózgowego?? Lekarzom wprost nie chce się wierzyć, dlaczego żyję!

A Władek co na to? Mogę tylko to napisać, że zawsze przez całe jego dalsze życie, był dla mnie niezmiernie delikatny.  W różnych dziecięcych czy późniejszych przeciwnościach miał zwyczaj mnie osłaniać i może najczęściej z całej rodziny mnie upominał gdy za ciężko z nim pracowałem (a lubił pracować, bo nawet w czasie wakacji razem z nim dobudowaliśmy do domu szopę na świnki i króliki (szkoda, że fotografia domu jej nie objęła!), albo w inne wakacje rozbudowaliśmy stodołę na dodatkowy magazyn zbożowy lub narzędziowy i to z własnoręcznie ściętego i przywleczonego z lasu drzewa, z bali i desek własnoręcznie siekierami wyrąbanymi! (pisząc to, płaczę ze wzruszenia)... A on upominał mnie przy tym: Uważaj, nie dźwigaj tak ciężko, bo masz chorą głowę; albo: Uważaj, bo się zmęczysz... Lub przy zabawie w pliszki: Nie biegaj tak prędko..., Lub przy stole: Nie ucz się zbyt mocno..., odpoczywaj... oszczędzaj głowę...To przypominanie przez rodzinę było dla mnie zawsze przykre, choć świadczyło mi o jego i innych delikatności i dobrym sercu dla mnie.

Po ukończeniu sześcioklasówki w Krasnem Potockiem Władysław do siódmej klasy uczęszczał do dalekich Klęczan - ponad 5 km górzystej ciężkiej drogi; tak też i później, gdy uczył się i pracował w Nowym Sączu i z tych Klęczan dojeżdżał koleją (pamiętam udręki chodzenia tą drogą na pociąg!).

Po IX klasie sądeckiego liceum ogólnokształcącego (po tzw. "małej maturze") zapragnął zrealizować swoje powołanie do kapłaństwa w jakimś zakonie. Rodzina nasza nie była dewocyjną, ale Mama była oczytana w przedwojennych pismach kościelnych (po II wojnie takich u nas już nie było), miała zdrową pobożność i zdobyła wielki szacunek dla kapłanów i zakonów, a to jakoś udzielało się dzieciom: jemu, siostrze Zosi i w końcu mnie. Wstąpił więc brat do zakonu tzw. kanoników regularnych w Krakowie. Po rocznym jego tam pobycie, ze względu na jakiś słaby stan zdrowia poradzono mu, żeby w lżejszej regule szukał nauk i życia zakonnego. Po jakimś czasie dostał się do zasłużonego dla Polski Zgromadzenia św. Michała Archanioła w Miejscu Piastowym kolo Krosna (tam w żeńskim odgałęzieniu zakonu żyje do dziś nasza 87-letnia siostra, Zofia). Po roku Władek znów usłyszał podobna radę, żeby ze względu na warunki zdrowotne próbował innego, mniej wymagającego życia zakonnego. Rozstał się z klasztorem w przyjaźni, nigdy nie narzekał na jakiekolwiek zło klasztorne.

I tak zaczął się kolejny czas starań i męki, żeby gdzieś zrealizować swoje pragnienia życiowe: szukanie adresów, pisanie listów odprawianie modlitw i nowenn... Widziałem, jak wśród modlitw wchodził na łóżko, żeby się dostać do obrazu Matki Bożej. Całował ze łzami. A modlił się o możliwość kapłaństwa dla siebie, mimo braków zdrowotnych... (Znam jedną z jego ówczesnych chorób, która mogła być przeszkodą: cierpiał na jakąś przetokę ropną obok jelita grubego (nie hemoroidy). Ale też nie mógł zbyt długo siedzieć. Co pewien czas Mama stosowała mu jakieś bolesne zabiegi pielęgniarskie dla odpływu ropy. Mogło to schorzenie powstać na skutek alergii pokarmowej, na którą prawdopodobnie cierpiał, a może jako rezultat jakiegoś zapalenia autoimmunologicznego ).

Te starania przerwało wezwanie go do wojska. Czasy były takie, że w normalnym wojsku mogli służyć tylko czyści ideologicznie ludzie. Innych kierowano do specjalnych jednostek, jakby karnych. A nasz Władek nie okazał się ideologicznie czysty, bo w czasie poboru przyznał się, że Mama jego ma siostrę z Ameryce i od czasu do czasu pisują do siebie. Co więc z nim zrobiono? Nie mógł być księdzem, bo był chorowity, ale do specjalnej jednostki karnej "nadawał się". Skierowano do batalionu roboczego na Śląsku.  W tej jednostce wojskowej wywożono ich ciężarówkami do pracy "gdzieś" i jakiejś kopalni. Żołnierze podobno nie wiedzieli, gdzie i co kopią. Po sześciu miesiącach zwyczajowo pojedynczo zwalniano ich z wojska - ze względu na stan zdrowia... W wypadku Władysława była to rzeczywistość... Dopiero wiele później czytałem o takich jednostkach na Śląski i poza nim, gdzie pracowano przy wykopie rud uranu do rosyjskiego przemysłu atomowego i napromienionych wyddalali z wojska.

Tak więc po powrocie z wojska wszystko u Władka stopniowo zaczynało być chore. Płuca wnet objęła gruźlica (leżał na zakaźnym w Dąbrowej pod Nowym Sączem). Stale leczył wątrobę. Co jakiś czas wycinano mu kawałki jelita cienkiego, często wymiotował... Dostał pracę w Zespolonym Lecznictwie w Sączu. Najpierw jako goniec przenosił dokumenty między poszczególnymi obiektami, a później jako pomocnik w przyszpitalnym magazynie żywnościowym. Wtedy i ja tam pracowałem po maturze, ale w wydziale gospodarczo-zaopatrzeniowym dyrekcji szpitala zespolonego.

Kiedy poszedłem do seminarium, on nieszczęśliwie "wziął i zakochał się" w pielęgniarce pogotowia ratunkowego. Było to dla mnie ogromnym zaskoczenie, bo oznaczało jego rezygnację z życiowych marzeń o kapłaństwie. Ale z drugie strony miało to sens, z uwagi na przeszkody. Ale i dla kobiety miało to sens: chciała takim małżeństwem zakamuflować tajny seksualny związek z kierowcą karetki pogotowia. Zgodziła się więc na ten związek z Władysławem. Dopiero gdy jechali do kościoła w Chomranicach, pękła jakaś jej maska, zaczęła narzekać: Po co my tam jedziemy...?. Ponoć nawet, jak mówił mi brat Józek, przytuliła się do przykościelnej lipy w Chomranicach i nie pozwalała się Tadkowi (bratu naszemu) oderwać, mówiąc, że nie chce tego ślubu. Jakoś w końcu poszła, "żeby nie było skandalu"....
Gdyby mi Józek o tym powiedział wcześniej uniknęłibyśmy wzajemnego konfliktu, który wewnętrznie w sobie potem przeżywaliśmy, ja i Władek z powodu nieudanych związków. Tę sprawę trzeba było oddać do sądu kościelnego, choć Władysław na początku na to by nie przystał. Musiał najpierw przeżyć pełnię goryczy życiowej...

Do wyrządzania tej goryczy Władysławowi, doskonale został wykorzystany syn Jakub. Wpajała mu ponoś: "Nie jesteś synem Władka. Znieważaj go i bij ile możesz". Tak sie też przez lata działo...

Ale dlaczego tak wcześnie zmarł? Przy kolejnym pobycie Władysława w Szpitalu i kolejnej, ostatniej  operacji jelitowej, pytam lekarza, na jaką chorobę on cierpi, czy jest to może rak? - Ale skąd, skąd to panu do głowy przyszło? pyta lekarz, jak by się dziwił, że nie wiem. Faktycznie nie wiem, ale najbardziej mi prawdopodobna wydaje się choroba popromienna, doznana w pracy kopalnianej. Lecz i małżeńskie przeżycia musiały zostawić swój fizyczny ślad na jego zdrowiu i życiu.

Dopiero długo po jego śmierci Władysława przybywa do mnie w Tropiu jego syn, Jakub Pietrzak, lekarz, doktor kardiologii  w Pittsburgu w Stanach Zjednoczonych. Nazywa mnie wujkiem, choć miał nie być synem Władysława. Otóż szukał on w Sączu możliwości zarejestrowania jakiejś własnej, amerykańskiej inicjatywy biznesowej. Skierowano go do prywatnego biura, prowadzonego przez... dawną Pietrzakównę z Łukowicy. Ona patrzy na niego i nie może wyjść ze zdumienia: przecież to wykapany Jakub Pietrzak z Łukowicy-Przedewsia, jej dziadek! Powiedziała mu to. Zrozumiał, kto był jego ojcem i że był przez matkę do końca oszukiwany. Faktycznie jest synem ślubnego ojca, Władysława.

Mam gdzieś takie zdjęcie wykonane wtedy i z tego miejsca, co zdjęcie domu rodzinnego od południowego wschodu, jak wyżej; obydwaj leżymy w popołudniową niedzielę na trawniku, śpiewamy sobie i uczymy się śpiewać na dwa głosy. Śpiew był wówczas jego i moją radością. Z klasztoru wyniósł umiejętności śpiewu chórowego i cieszył się nią. Miał dobry słuch, wyczucie melodii i rytmu. To po naszych Rodzicach mamy. Szkoda, że późniejsze przejścia życiowe tak go okrutnie przygasiły. Ufam, że go dobry Bóg dopuścił już do chórów anielskich! 
Dobry Jezu, a nasz Panie, daj mu w Tobie spoczywanie!

-  -  -
(Miałem kiedyś dobrą pamięć! Pamiętam np. naszego Dziadka Janika, gdy go Babcia w ciężkiej i długiej chorobie wyprowadzała w długiej koszuli na czerwcowe słońce (i do toalety pod krzakiem bzu na rogu domu) na kilka dni przed śmiercią w 1941 r.;  miałem zaledwie trzy i pół roczku. Szkoda, że wiele późniejszych spraw i przeżyć nie mogłem ta wyraziście pamiętać. Ufam jednak, że obrazu brata Władysława nie zdołałem zatrzeć!).

 

 

        Dzieci Anny Fiut/Pietrzakowej i Franciszka Kurczaba: Maria (Bołozowa) i Stanisław Kurczab.
        Zob. na stronie Fiutowie

Zobacz też: "Dzień Pietrzaków" - coroczne święto wszystkich potomków Andrzeja Pietrzaka

oraz "Dzień Józefa i Anny" - coroczne święto potomków Józefa i Anny Pietrzaków
 

DZIĘKUJEMY ZA ODWIEDZENIE NASZEJ STRONY!

 

Strona jest w trakcie opracowania.
Proszę o brakujące informacje lub zdjęcia, zwłaszcza ojców poszczególnych rodzin!
 Adres: ks. Stanisław Pietrzak, Tropie 6, 33-316 Rożnów

(można dzwonić także po 21⁰⁰)
E-mail: pietrzakstan@poczta.onet.pl

 

Do strony Pietrzakowie. Genealogia. Pietrzak

Do strony Fiutowie i Kurczabowie. Genealogia. Fiut. Kurczab. Bołoz
Do strony Janikowie. Genealogia. Janik
Do strony Szlagowie. Genealogia. Szlaga/Ślaga
Powrót do Strony głównej witryny TROPIE

 

Nasze Menu. Startuj ze Strony Głównej!
TROPIE - kościół i sanktuarium śś. Świerada i Benedykta		Wioski w parafii Tropie	Kościoły i święci w regionie	Polsko-słowacko- węgierskie braterstwo kościołów i szkół
STRONA GŁÓWNA  Topografia Parafii  Święci Pustelnicy  Kalendarium histor.  Zwiedzamy kościół  Relikwie w kościele  Zwiedzamy pustelnię  Zwiedzamy parafię	Wydarzenia nowe  Ogłoszenia niedz  Refleksje aktualne  Informacje stałe  Literatura naukowa  Kontakt z nami  Ulubione strony  Okolicznościowe	Tropie SzP  Roztoka-Brzeziny SP  Witowice Dolne    SzkołaPodst.WD  Witowice Górne  Wytrzyszczka SzP  Będzieszyna  Najdawn. dzieje	Parafie, kościoły itd.  Dekanat Czchów     Kościoły i święci DC  Dekanat Ujanowice  Dekanat Zakliczyn  Parafie nad jeziorami  Konkurs regionalny	Tropie - ojczyzna Nitra katedrála Zobor Skalka nad Váhom Nitra základná škola Trenčn základná škola Skalité základná škola Witowice Dolne szkoła Wytrzyszczka szkoła
WebM. ks.St.Pietrzak;  pietrzakstan@poczta.onet.pl;  tel. 601 918 322;  Copyright by Parafia Tropie

Str.pryw.-genealog. PIETRZAKOWIE, FIUTOWIE, JANIKOWIE, SZLAGOWIE  Nadto: Gierałtowie,Polacy