......

Ostatnia aktualizacja
tej strony

 25 cze 19

 

 HOME-TROPIE

Witowice Górne

wieś i sołectwo w parafii Tropie
gmina Łososina Dolna

.
Informacje, nowiny i ogłoszenia 

 

 POZNAJ WIOSKI NASZEJ PARAFII

 WITOWICE DOLNE

 WITOWICE GÓRNE

 WYTRZYSZCZKA

 BĘDZIESZYNA

 ROZTOKA

 TROPIE

 HISTORIA
 DZIEJE TROPIA DO R. 1624

Menu

Wejdź, proszę,
 odwiedź 
nasze strony:

STRONA GŁÓWNA
Informacje stałe paraf.
Topografia Parafii
Święci pustelnicy
Relikwie Świętych
Zwiedzamy Kościół
Zwiedzamy wokół k-ła
Zwiedzamy pustelnię
Zwiedzamy parafię
Najdawniejsze dzieje
Kalendarium histor.
Okruchy historii now.
Wydarzenia nowe
Ogłoszenia niedzielne
Wspólnoty parafialne
Refleksje aktualne
Literatura naukowa
Kontakt z nami

Wioski i szkoły
w naszej parafii

Tropie - wieś
   Szkoła Podstawowa
Roztoka-Brzeziny
   Szkoła Podstawowa
Witowice Dolne
   Szkoła Podstawowa
Witowice Górne
Wytrzyszczka
   Szkoła Podstawowa
Będzieszyna

Kościoły i Święci
mojej małej ojczyzny

Dekanat Czchów
Dekanat Ujanowice
Dekanat Zakliczyn
Parafie nad jeziorami
Definicje i wyjaśnienia
Konkurs regionalny

Braterstwo
kościołów i szkół
śś. Świerada i Benedykta
Polska-Slovensko

1.SANKTUARIA
Tropie-Sanktuarium
Nitra katedrala Zobor
Skalka nad Vahom
2.KOŚCIOŁY
Kysucky Lieskovec
Kubanovo-Sete
Częstochowa
Budzisław
Radostka
Oława
3.SZKOŁY
Nitra -zakladna skola
Trencin -zakladna skola
Skalite -zakladna skola
Witowice -szk.podst.
Wytrzyszczka - szk.p.
4.Inne zakątki braterstwa

Ine zakutia bratstva
Masok baratsagszogletek

Genealogie
prywatne i parafialne

Pietrzakowie
Janikowie
Szlagowie
Fiutowie
Gierałtowie



GRATULUJEMY CI !
Od maja 2003 r.
jesteś
 
 
miłym gościem
tej witryny
 

Jeśli zalecisz ją
swoim przyjaciołom,

 
będziemy wdzięczni!

 

AUTOR
i webmaster witryny:
ks. St. Pietrzak

© Copyright
by Parafia Tropie

 

 

.

   Położenie, topografia, nazwa " Witowice Górne"
   oraz coś z historii i dnia dzisiejszego

1. Położenie
    Witowice Górne położone są w gminie Łososina Dolna, powiat nowosądecki, nad rzeką Łososiną, przy drodze krajowej nr 75, na trasie Brzesko-Nowy Sącz. Na rzece znajduje się kładka dla pieszych i most.
    Pod względem kościelnym wieś należy do parafii Tropie; dekanat Czchów. Odległość do kościoła 4-6 km. 15 domów należy do parafii Łososina Dolna.
    Wieś graniczy od północy z Witowicami Dolnymi, od zachodu z Łękami, od południa z Bilskiem, a od wschodu - z przysiółkiem Rożnowa Zagórzem.

    Położenie Witowic Górnych i dostęp drogowy  zobacz na mapie
Aby poznać dostęp drogowy, użyj odpowiednich kierunkowskazów W, N, E i S.
Aby poznać węższą lub szerszą okolicę, zaznacz na podziałce odpowiednią liczbę.


2. Topografia
   
Wieś Witowice Górne ma charakter wsi górzystej. Najniższy jej punkt to poziom wody w rzece Łososina, około 260 m n.p.m. Najwyższy punkt wsi to drugi szczyt, Ostra Góra, 455 m n.p.m., znajdujący się jednak już poza granicami wsi.

3. Nazwa Witowice Górne
    Nazwa
Witowice jest patronimiczna, czyli oznacza synów albo ludzi niejakiego Wita, którzy byli założycielami lub pierwszymi osadnikami wsi.

4. Coś z historii
   
W parafialnych księgach metrykalnych w Tropiu nazwa Witowice Górne pojawia się jako osobna wieś, obok wsi Witowice Dolne,  dopiero w roku 1783. Wcześniej bowiem stanowiły one integralną część dużej wsi Witowice, z gospodarczym i administracyjnym centrum w części dolnej.
    Dlatego i dzieje były wspólne, zresztą związane także z najdawniejszymi dziejami Tropia/Zawrotu.
    Zobacz: Tropie/Zawrót - najdawniejsze dzieje.
    Dolną część Witowic Górnych, tzw. Równie, często dotąd nawiedzały powodzie, spowodowane wylewem rzeki Łososina, niszcząc plony, a często także uszkadzając zabudowania. Ostatnia taka powódź była w lipcu 1997 r.

5. Stan dzisiejszy
   
Obecnie (IX 2004) wieś liczy 450 mieszkańców zameldowanych na pobyt stały (co nie oznacza, że stale tu przebywających)  i 6 na pobyt czasowy.
 


 


   Szkoła, poczta, wspólnoty, organizacje i firmy 

 1. Szkoła
    Od XVI wieku dzieci z Witowic (Górnych) miały możność uczęszczania do szkoły parafialnej w  Tropiu. Od 1913 uczyły się w dworze w Witowicach Dolnych. Po I wojnie światowej naukę prowadził prywatnie nauczyciel Józef Turek. Od 1926 działa już oficjalnie nauczanie w wynajętej sali, potem w szkole przerobionej z karczmy. W 1945 na budynek szkolny wynajęto budynek innej  pożydowskiej karczmy.
    Od 1961 dzieci uczęszczają do nowo zbudowanej  wspólnej szkoły w Witowicach Dolnych (zob. na witrynie "Tropie" stronę szkoły w Witowicach Dolnych).
Natomiast młodzież klas gimnazjalnych uczęszcza do gimnazjum w Zespole Szkół w Łososinie Dolnej.

2. Poczta
Wieś Witowice Górne obsługuje poczta w Łososinie Dolnej:  33-314 Łososina Dolna

3. Wspólnoty i organizacje

4. Firmy
 


 

      .
   Znaczniejsze wydarzenia
   i osiągnięcia wsi w ostatnim czasie

 Miejscowość cieszy się z wykonania w sierpniu 2004 r.  200 m drogi asfaltowej Równi z dotacji "powodziowej".
    Droga uległa znacznemu uszkodzeniu w czasie powodzi w roku 1997 i wymagała gruntownego remontu i modernizacji.

  
 

.
Nasze gratulacje
i życzenia dalszego dobra dla nich

 


 

   Osiągnęli osobisty sukces w nauce,
   sztuce, gospodarce, sporcie, służbie społecznej


 

  
 

   Przeszli do wieczności.
   Światłość Wiekuista niechaj im świeci!  
 


 


   Ogłoszenia społeczne

Nie zapominamy o patriotach - bohaterach,
męczennikach Katynia

Jan Józef LEBDA – porucznik rezerwy piechoty

         Jan Józef LEBDA urodził się 3 sierpnia 1913 jako syn Józefa Lebdy i Małgorzaty Sułkowskiej. Oto jego metryka chrztu w parafii Tropie:

         Jan Józef został zapisany w tropskiej księdze urodzonych/ochrzczonych dla Witowic Dolnych, gdyż z tej wsi, wywodziła się jego matka, córka Wojciecha Sułkowskiego z domu nr 64 i jego drugiej żony, Marii (pierwszą była Anna Agnieszka Słowińska). Zapisano go w domu pod nr 1, gdyż matka przejściowo wtedy zarobkowała i mieszkała przy dworze. Ale nowa rodzina stale mieszkała w Witowicach Górnych 42.

- - -

         Rodzina Lebdów, Kajetan i Katarzyna Jaczak, przybyła z Białej Wody do w Witowic Górnych około roku 1869, zamieszkując pod nr 35 (dziś dom Dziedziców). Wtedy właśnie, 12 grudnia 1869, ich syn Jan Lebda, żołnierz-rezerwista, ożenił się z Marią Bartosik z Kątów. Ślub odbył w Tropiu. 
         Zapewne też oni, Kajetan i Katarzyna,  wnet zbudowali dla swoich dzieci dom nr 42. Kajetan Lebda, urodzony w 1819 r.,  zmarł 30.6.1891 r., przeżywszy 72 lata.

         Lebdowie Jan i Maria z Bartosików mieli kilkoro dzieci, a wśród nich:
         a) Stanisław Lebda, ur. 18.2.1872, WG 35, zmarł w niemowlęctwie.
         b) Katarzyna Lebda, ur. w 1873, WG 42, w 1888 została żoną Józefa Bronikowskiego z Lipnicy. Dali oni początek rodowi Bronikowskich w Witowicach Górnych, tam zamieszkałych.

         c) Jan Lebda, ur. 2.9.1875 w Witowicach Górnych 42, ożenił się w roku 1899 z Marią Nieciową, wdową, z domu Gwiżdż, zamieszkałą dotąd i nadal w WG 35. Nie znamy czasu i miejsca śmierci  Jana Lebdy; istnieje przypuszczenie, że zginął na I wojnie światowej. Był on ojcem m.in. Władysława Lebdy, ur. 6.5.1901, i córki Stefanii.
         Tenże Władysław z żoną Anną Bocheńską, mieli m.in. dzieci: Stanisława, Edwarda, Józefa i Franciszkę. Mieszkali w domu nr 38, a potem także 66.

         d) Władysław Lebda, ur. 27.2.1878 (nr 42); od roku 1902 mąż Katarzyny Musiał (nr 9). Prawdopodobnie wyjechali gdzieś w świat.

         e) Józef Lebda, ur. 8.3.1886, WG 42, mąż Małgorzaty Sułkowskiej (zob.), zostawszy w 1913 r. ojcem jedynego syna, interesującego nas Jana Józefa, zginął na froncie I wojny światowej.

                                                             - - -

         Jan Józef LEBDA urodził się 3.08.1913 r. w Witowicach Dolnych 1, choć właściwie w Witowicach Górnych 42.  Choć półsierota, w latach 1925-1933 uczęszczał do Gimnazjum II w Nowym Sączu, a potem odbywał kurs podchorążych rezerwy piechoty przy 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie, który ukończył w 1935 r. W roku 1937 został mianowany podporucznikiem. Ćwiczenia odbywał w 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu. Mieszkał, zapewne wraz z matką Małgorzatą, wdową, w Nowym Sączu przy ul. Kasprowicza/Grottgera10 (2.mąż Małgorzaty: Andrzej Hudziak; ich dzieci: Marian, Stefan i Czesław).
         Jan Józef Lebda własnej rodziny chyba nie założył.

         Po 17 września 1939 roku w nieznanych okolicznościach (w Stanisławowie?) dostał się do niewoli sowieckiej. Był więźniem obozu w Starobielsku (Старобельск) pod Charkowem (Харьков) na Ukrainie.

         5 marca 1940 r.
         Ławrientij Beria – Komisarz Spraw
Wewnętrznych ZSRR skierował do Józefa Stalina
notatkę nr 794/B  
(zob.obok), w której orzekł, że:
         polscy jeńcy wojenni (14 736 osób), w tym z Ostaszkowa, oraz więźniowie w więzieniach Zachodniej Białorusi i Ukrainy (dodatkowo 18 632 osoby,  w tym ogółem 57 proc. Polaków),
         stanowią "zdeklarowanych i nie rokujących nadziei poprawy wrogów władzy radzieckiej"
      oraz stwierdził, że wobec tego NKWD uważa za uzasadnione:
1) rozstrzelanie 14,7 tys. jeńców i 12 tys. więźniów, bez wzywania skazanych, bez przedstawiania zarzutów, bez decyzji o zakończeniu śledztwa i aktu oskarżenia,
2) zlecenie rozpatrzenia spraw i podejmo-wania decyzji trójce w składzie: Wsiewołod Mierkułow, Bogdan Kobułow, Leonid Basztakow.

         Notatka ta posiada cztery zatwierdzające podpisy: Stalina, Woroszyłowa, Mołotowa i Mikojana oraz dopisanie Kalinina i Kaganowicza.
         Zgodnie z notatką (której pierwsza strona z podpisami jest tu wyżej prezentowana)  Biuro Polityczne Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii Bolszewików tego dnia wydało decyzję nr P13/144 z zaproponowaną przez Berię treścią.

          14 marca w gabinecie Bogdana Kobułowa, szefa Głównego Zarządu Gospodarczego NKWD, odbyła się narada. Uczestniczyło w niej kilkanaście osób, wśród nich szefowie Zarządu NKWD obwodu smoleńskiego, kalinińskiego i charkowskiego, ich zastępcy oraz komendanci wojskowi zarządów obwodowych NKWD. To im wówczas zlecono wymordowanie jeńców.

         22 marca Beria wydał rozkaz nr 00350 "O rozładowaniu więzień NKWD Ukrainy i Białorusi";  w tych więzieniach większość więźniów stanowili polscy oficerowie i policjanci.

         1 kwietnia z Moskwy wyszły trzy pierwsze listy – zlecenia skierowane do obozu ostaszkowskiego. Zawierały wtedy nazwiska 343 osób i były początkiem akcji "rozładowania obozów".

         Obóz w Starobielsku "likwidowano" od 5 kwietnia do 12 maja.  Konwoje docierały wagonami do Charkowa, a ze stacji kolejowej samochodami do wewnętrznego więzienia NKWD. Po identyfikacji jeńcom wiązano z tyłu ręce, wprowadzano do sali, w której wystrzałem w kark pozbawiano ich życia. Według ekspertów medycznych NKWD w takim przypadku przejście kuli przez rdzeń kręgowy powoduje skurcz mięśni i minimalny krwotok. Ciała zamordowanych z zawiązanymi na głowie płaszczami były w nocy wywożone ciężarówkami i grzebane.

         Tak więc Jana Lebdę wywieziono pod Charków na śmierć, gdzie został zamordowany w grupie 3739 jeńców (spis jeńców, poz. 1943). Pochowany został w zbiorowych mogiłach na terenie podmiejskiego lasu Piatichatki (Пятихатки).

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

         Sprawa mordów zwanych katyńskimi była od początku otoczona surową tajemnicą, a gdy została odkryta -  akcją fałszerstwa. Pod koniec lat pięćdziesiątych XX w. na polecenie Chruszczowa przewodniczący KGB Aleksander Szelepin badał sprawę mordu i po wykonaniu kwerendy przechowywanych przez NKWD, a potem przez KGB dokumentów, w przedstawionej notatce nr N-632-Sz (Н-632-Ш) z 3 marca 1959 r. zaproponował zniszczenie 21 857 teczek personalnych zamordowanych – jak się wyraził: osób byłej Polski burżuazyjnej – jako nieprzydatnych zarówno operatywnie, jak i historycznie, a zachowanie jedynie głównych dokumentów mieszczących się w oddzielnej, niewielkiej teczce.

      Notatka A.Szelepina z 3.03.1959 r. z propozycją zniszczenia ważnych dokumentów: osobowych teczek wszystkich rozstrzelanych w 1940 r. polskich jeńców, w liczbie
21.857  (a więc blisko 22 tysiące!),
w tym:
w katyńskim lesie (smoleńskie) - 4421,
w Starobielsku koło Charkowa - 3820,
w Ostaszkowie koło Tweru - 6311,
w obozach Białorusi i zach. Ukrainy - 7305.

         Propozycja została zatwierdzona i wykonana. Zachowano jednak dział z kilkoma najważniejszymi dokumentami, decyzjami najwyższych władz. Otrzymał on nazwę specjalnej Teczki nr 1, która jako jedna z najważniejszych tajemnic ZSRR wchodziła do wydzielonego, specjalnego zbioru dokumentów dostępnych tylko przywódcy KPZR, i przekazywanych mu przy objęciu władzy.

         Dopiero 13 kwietnia 1990 podczas wizyty Prezydenta RP Wojciecha Jaruzelskiego w Moskwie Michaił Gorbaczow przekazał pochodzące z radzieckich archiwów niektóre dokumenty z tej teczki, dotyczące zbrodni katyńskiej, po raz pierwszy oficjalnie przyznając, że zbrodni dokonało NKWD.

         Ekshumacja ofiar w Piatichatkach koło Charkowa prowadzono od 25 lipca do 9 sierpnia 1991 r.  Łącznie z późniejszymi pracami odkryto 15 zbiorowych mogił polskich jeńców i ekshumowano szczątki 420 osób, w tym 363 z polskim wyposażeniem wojskowym (2500 przedmiotów).
         Zob. dokumentację fotograficzną ekshumacji w Piatichatkach
         oraz  Cmentarz ofiar w Piatichatkach koło Charkowa
 

 

Lista ofiar katyńskich (na literę L) w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w W-wie
                                                                                 (tam Jan Lebda pod nr 8172 )
W 2007 Jan Lebda został awansowany pośmiertnie do stopnia porucznika.

Ś.p. por. Jan Józef LEBDA zasługuje także na naszą trwałą pamięć  w modlitwach i w jakimś pomniku na Kącinie w Witowicach Górnych.


(Opracowano zwłaszcza na podstawie ksiąg parafii Tropie
i „Nowosądeckiej Listy Katyńskiej” Jerzego Gizy, Nowy Sącz 2009).


Czytaj więcej:
Zbrodnia katyńska

http://ru.wikipedia.org/wiki/Катынский_расстрел
Казни польских офицеров в Харькове
Zbiór podstawowych dokumentów katyńskich w Głównym Archiwum Federacji Rosyjskiej.
Wasilij Błochin "kat Stalina", największego zbrodniarza wszechczasów
Więcej artykułów na temat katów
Czwarty rozbiór Polski i katyńska tragedia
(Четвертый раздел Польши и катынская трагедия)
 


 

UWAGI

  -

 
 

Nasze Menu. Startuj ze Strony Głównej!

TROPIE - kościół i sanktuarium
śś. Świerada i Benedykta

Wioski
w parafii Tropie

Kościoły i święci
w regionie

Polsko-słowacko-
węgierskie braterstwo
kościołów i szkół

 STRONA GŁÓWNA
 Topografia Parafii
 Święci Pustelnicy
 Kalendarium histor.
 Zwiedzamy kościół
 Relikwie w kościele
 Zwiedzamy pustelnię
 Zwiedzamy parafię

 Wydarzenia nowe
 Ogłoszenia niedz
 Refleksje aktualne
 Informacje stałe
 Literatura naukowa
 Kontakt z nami
 Ulubione strony
 Okolicznościowe

 Tropie SzP
 Roztoka-Brzeziny SP
 Witowice Dolne
   SzkołaPodst.WD
 Witowice Górne
 Wytrzyszczka SzP
 Będzieszyna
 Najdawn. dzieje 

 Parafie, kościoły itd.
 Dekanat Czchów
    Kościoły i święci DC
 Dekanat Ujanowice
 Dekanat Zakliczyn
 Parafie nad jeziorami
 Konkurs regionalny

Tropie - ojczyzna
Nitra katedrála Zobor
Skalka nad Váhom
Nitra základná škola
Trenčn základná škola
Skalité základná škola
Witowice Dolne szkoła
Wytrzyszczka szkoła

WbM. ks.St.Pietrzak;  pietrzakstan@poczta.onet.pl;  tel. 601 918 322;  Copyright by Parafia Tropie

Str.pryw.-genealog. PIETRZAKOWIE, FIUTOWIE, JANIKOWIE, SZLAGOWIE               Nadto: GierałtowiePolacy-Słowianie